بنگلادش طی چند دهه گذشته پیشرفت قابل توجهی در سیستم‌های تجاری و مالی خود داشته است. اقتصاد کشور عمدتاً توسط صنعت نساجی و پوشاک هدایت می‌شود که سهم زیادی از صادرات آن را تشکیل می‌دهد. بنگلادش یکی از بزرگترین صادرکنندگان پوشاک جهان است و بازارهای اصلی آن شامل ایالات متحده و اروپا می‌شود. سیاست‌های اقتصادی کشور بر رشد مبتنی بر صادرات متمرکز شده‌اند که توسط یک محیط کلان اقتصادی نسبتاً پایدار و بازار داخلی رو به رشد حمایت می‌شود. سیستم مالی بنگلادش شامل ترکیبی از بانک‌های دولتی و خصوصی، مؤسسات مالی غیر بانکی و یک بازار سهام رو به رشد است. دولت اصلاحات مختلفی را برای بهبود شمول مالی، تقویت چارچوب‌های نظارتی و تشویق سرمایه‌گذاری خارجی اجرا کرده است. علی‌رغم چالش‌هایی مانند موانع بوروکراتیک و کمبود زیرساخت‌ها، بنگلادش موفق شده سرمایه‌گذاری مستقیم خارجی (FDI) قابل توجهی را جذب کند؛ خصوصاً در بخش‌هایی مانند انرژی، مخابرات و تولیدات صنعتی. از نظر روابط تجاری با خاورمیانه و غرب آسیا، بنگلادش فعالانه تلاش کرده تا روابط اقتصادی خود را تقویت کند؛ کشور توافقنامه‌های تجاری دوجانبه و یادداشت تفاهم‌هایی با چندین کشور در این مناطق امضا کرده است. خاورمیانه مقصد مهمی برای صادرات نیروی کار بنگلادشی محسوب می‌شود؛ تعداد زیادی از expatriates بنگلادشی در کشورهای عربستان سعودی، امارات متحده عربی و قطر مشغول کار هستند؛ این expatriates سهم زیادی در اقتصاد بنگلادش از طریق ارسال پول دارند؛ همچنین بنگلادش مقدار قابل توجهی نفت و محصولات پتروشیمی را از خاورمیانه وارد می‌کند که باعث شده این منطقه شریک حیاتی‌ای برای امنیت انرژی باشد؛ همچنین علاقه فزاینده‌ای برای گسترش تجارت در بخش‌هایی مانند کشاورزی، داروسازی و نساجی وجود دارد؛ تلاش‌های مشترکی نیز برای تقویت همکاری اقتصادی از طریق پروژه‌های مشترک و فرصت‌های سرمایه‌گذاری انجام می‌شود تا روابط تجاری بنگلادش با این مناطق بیشتر تقویت شود.
No profiles available to display
در سال‌های اخیر، چشم‌انداز اقتصادی بنگلادش نشان‌دهنده پویایی قابل توجهی بوده است، به‌ویژه در فعالیت‌های تجاری. در سال ۲۰۲۳، صادرات کالاها و خدمات بنگلادش به ۱۳. ۱۶٪ از تولید ناخالص داخلی (GDP) رسید که به‌طور قابل توجهی کمتر از میانگین جهانی ۳۲. ۱۱٪ است. این نشان‌دهنده پتانسیل رشد در بخش‌های صادراتی است، به‌ویژه با ادامه گسترش اقتصاد جهانی. در عین حال، تولید ناخالص داخلی کشور در سال ۲۰۲۳ به مبلغ ۴۳۷. ۴۲ میلیارد دلار رسید که علی‌رغم کاهش نسبت به سال ۲۰۲۲، نیاز به بهبودهای استراتژیک در تولید صنعتی و صادرات را برجسته می‌کند. بخش صنعتی با سهمی معادل ۳۴.
۵۹٪ از GDP، بالاتر از میانگین جهانی ۲۹. ۴۵٪ قرار دارد. این امر نشان‌دهنده پایه قوی تولید بنگلادش، به‌ویژه در صنعت نساجی و پوشاک است که همچنان برای ساختار اقتصادی آن حیاتی هستند. با این حال، بخش خدمات که سهم آن از GDP برابر با ۵۱. ۱۱٪ است، کمی عقب‌تر از میانگین جهانی ۵۲. ۸۵٪ قرار دارد که نشان‌دهنده پتانسیل未تجاری در زمینه‌هایی مانند فناوری اطلاعات و خدمات دیجیتال است. یکی از روندهای قابل توجه نوسانات شاخص‌های ارزش واردات کالاهای بنگلادش است که به طور قابل توجهی در سال ۲۰۲۳ به عدد ۷۵. ۸ کاهش یافته است، در مقایسه با اوج سال ۲۰۲۱ که برابر با ۱۵۲.
۴ بود. این کاهش با شاخص واردات برای سال ۲۰۲۳ برابر با ۱۰۱. ۰۹ تضاد دارد و نشان‌دهنده کند شدن فعالیت‌های وارداتی است. این می‌تواند فرصت‌هایی را برای صنایع محلی فراهم کند تا خلأهای ایجاد شده توسط کاهش واردات را پر کنند یا برای سرمایه‌گذاران خارجی تا در پروژه‌های مشترک داخل کشور مشارکت کنند. علاوه بر این، تشکیل سرمایه ناخالص بنگلادش معادل ۳۰. ۹۵٪ از GDP بالاتر جهانی ۲۳. ۸۵٪ قرار دارد که نشان‌دهنده محیط سرمایه‌گذاری قوی است. این شرایط مناسبی را برای سرمایه‌گذاری مستقیم خارجی فراهم می‌کند، به‌ویژه در بخش‌های زیرساخت و تولید.
برای کسب‌وکارهایی که بنگلادش را به عنوان یک شریک استراتژیک در منطقه غرب آسیا مد نظر دارند، پلتفرم‌هایی مانند Aritral. com بینش‌های ارزشمندی ارائه می‌دهند. با خدماتی مانند بازاریابی مبتنی بر هوش مصنوعی و فهرست محصولات، کسب‌وکارها می‌توانند دید خود را افزایش دهند و با واردکنندگان و صادرکنندگان معتبر ارتباط برقرار کنند و بدین ترتیب پروفایل قوی‌ای را در بازار رقابتی B2B ایجاد کنند. این پلتفرم می‌تواند ابزاری حیاتی برای بهره‌برداری مؤثر از پتانسیل اقتصادی بنگلادش باشد.