پلی پروپیلن: ماده‌ای کلیدی در تجارت کالا خاورمیانه

پلی پروپیلن یک پلیمر ترموپلاستیک است که در طیف گسترده ای از کاربردها از جمله فیلم و ورق، قالب گیری بادی، قالب گیری تزریقی، بسته بندی مواد غذایی، منسوجات، تجهیزات آزمایشگاهی و پزشکی، لوله ها، کاربردهای صنعتی و ساختمانی و قطعات خودرو استفاده می شود. علاوه بر این، پلیمرهای ساخته شده از مونومر پروپیلن معمولاً در برابر حلال‌های شیمیایی، بازها و اسیدها مقاوم هستند. که مشخصه این پلیمر است. مولکول پروپیلن دارای ساختار شیمیایی نامتقارن است، بنابراین فرآیند پلیمریزاسیون آن می تواند منجر به سه نوع توالی در ساختار پلیمری حاصل شود. با توجه به اثرات بازداری فضایی گروه های متیل، توالی دم به دم نسبت به انواع دیگر از نظم ساختاری بالاتری برخوردار است.

پلی پروپیلن به طور عمومی به صورت بی‌رنگ یا سفید رنگ است. اما می‌توان آن را در رنگ‌های مختلفی تولید کرد، از جمله سیاه، آبی، قرمز و غیره. این پلیمر معمولاً دارای سطح براق است. اما می‌توان آن را در سطوح مات نیز تولید کرد و در وضعیت طبیعی خود، به صورت سخت و سفت است. اما با افزودن مواد مرکب کننده و مواد پرکننده، می‌توان آن را ارتجاعی و الاستیک کرد. پلی پروپیلن دارای سطح صاف و خوش‌تراش است و به راحتی قابل پرداخت و پالیش است و دارای خواص الکتریکی مناسبی است و به دلیل عدم هدایت الکتریکی خوب، مورد استفاده در برخی از قطعات الکتریکی و الکترونیکی قرار می‌گیرد.

پلی پروپیلن یکی از پرمصرف ترین و اساسی ترین پلیمرهای مورد استفاده در جهان است و بزرگترین مصرف کننده پروپیلن صنعت پلاستیک است. نام این محصول پلی پروپیلن (PP) و فرمول شیمیایی آن -CH2-CH (CH3) n- می باشد. پلی پروپیلن پلیمریزاسیون پروپیلن در دماها و فشارهای نسبتا ملایم در حضور کاتالیزور معروف Ziegler-Nata انجام می شود. وجود این کاتالیزور یک پلیمر ایزوتاکتیک را تشکیل می دهد که قادر است تا حدود 90 درصد متبلور شود. پلی پروپیلن (Polypropylene) یک نوع پلیمر است که از گروه پلیمرهای ترموپلاستیک به حساب می‌آید. این ماده از مونومر پروپیلن تولید می‌شود و به دلیل ویژگی‌های خاصی مانند مقاومت در برابر حرارت، مقاومت شیمیایی، سبکی و قابلیت بازیافت، در صنایع مختلف از جمله بسته بندی، خودروسازی، الکترونیک، مبلمان و ساختمان‌سازی استفاده می‌شود.

پلی پروپیلن دارای پایین‌ترین نقطه ذوب در میان پلیمرهای ترموپلاستیک است، که حدود ۱۶۰-۱۷۰ درجه سانتیگراد است. این ویژگی به آن امکان می‌دهد تا در دماهای بالا قابل استفاده باشد. این پلیمر به طور عمومی مقاومت خوبی در برابر اسیدها، قلیاها، مواد شیمیایی و حلال‌ها دارد. پلی پروپیلن یک ماده سبک است که به همین دلیل در صنایعی که وزن مهم است مانند بسته بندی و خودروسازی استفاده می‌شود. پلی پروپیلن به راحتی قابل بازیافت است و می‌توان آن را به‌طور مکرر مورد استفاده قرار داد. پلی پروپیلن در انواع متعددی از جمله پلی پروپیلن سنگین (High-Density Polypropylene)، پلی پروپیلن مقاوم در برابر ضربه (Impact Copolymer Polypropylene) و پلی پروپیلن تک لایه (Monolayer Polypropylene) تولید و استفاده می‌شود. هر نوع از این پلی پروپیلن‌ها ویژگی‌ها و کاربردهای خاص خود را دارند.

پلی پروپیلن شفاف نیست و دارای جنس ماتی است، اما می‌توان آن را در ساختارهای شفاف تولید کرد. این پلیمر نسبتاً سبک و با تراکم کمتری نسبت به بسیاری از مواد دیگر است. این ویژگی آن را به یک انتخاب مناسب در برخی از برنامه‌های کاربردی مانند بسته بندی می‌کند. همچنین دارای مقاومت بالا در برابر خوردگی، لکه‌ها و آسیب‌های مکانیکی است. این ویژگی آن را به یک ماده مقاوم و پایدار برای استفاده در شرایط سخت می‌کند.

Ipp تجاری شده دارای خواص مختلفی است که منجر به استفاده گسترده از آن به ویژه در صنعت پلاستیک و الیاف شده است. یکی از مهمترین خواص این ماده در مقایسه با پلیمرهایی مانند پلی آمیدها عدم جذب رطوبت در آن است که آن را به گزینه ای مناسب برای بسیاری از کاربردها تبدیل کرده است. با انجام برخی اصلاحات بعدی می توان خواص این ماده را بهبود بخشید. مهمترین پیشرفت هایی که در حال حاضر در حال انجام است، کنترل فرآیند تخریب، شبکه سازی، عملیاتی سازی و انشعاب است. ساختار مولکول پلی پروپیلن به دلیل ماهیت کاتالیزورهای Ziegler-Nata خطی است که منجر به استحکام مذاب پایین می شود. استحکام مذاب پایین استفاده از این پلیمر را در فرآیندهایی مانند قالب گیری بادی و ترموفرمینگ محدود می کند.