تجارت کالا و زنجیره تأمین در خاورمیانه

ابوظبی ، ثروتمندترین ایالت و یکی از بزرگترین ذخایر اثبات شده نفت جهان را در اختیار دارد و بخش قابل توجهی از بودجه ملی این کشور را تامین می کند. ایالت دبی ، که اقتصاد آن بیشتر بر تجارت متمرکز شده است تا نفت ، به عنوان یک مرکز تجاری و مالی عمل می کند و این کشور را در دارا بودن تنوع اقتصادی هدایت و همراهی می کند.

نقش کشاورزی و ماهیگیری در ایالات متحده عربی
 در سالهای اخیر تولیدات کشاورزی-که عمدتاً در ایالتهای رس الخیمه و فجیره ، در دو محله عجمان و العین متمرکز شده است- بدلیل افزایش استفاده از چاهها و پمپها برای تأمین آب برای آبیاری محصولات کشاورزی ، به میزان قابل توجهی گسترش یافته است. با این حال ، کشاورزی تنها بخش کوچکی از تولید ناخالص داخلی (GDP) را شامل می شود و کمتر از یک دهم نیروی کار انسانی را استخدام کرده و در اختیار دارد. خرما ،گوجه فرنگی ، خیار و بادمجان محصولات عمده  کشت شده هستند و این نشان می دهد امارات متحده عربی در تولید میوه و سبزیجات تقریباً خودکفا است. همچنین این کشور به اندازه کافی تخم مرغ ، طیور ، ماهی و محصولات لبنی  نیز تولید می کند تا بخش عمده ای از نیازهای اولیه خود را برطرف سازد ، ابا این حال می بایست بیشتر مواد غذایی دیگر ، به ویژه غلات را وارد کند. مراکز تحقیقاتی در این کشور زمین های خشک موجود در العین را از طریق پرورش گیاهان مختلف در محیطهای بیابانی آزمایش می کند. بیشترین میزان صید و ماهیگیری از لحاظ تجاری در ام القوین متمرکز است و امارات دارای یکی از بزرگترین بخشهای ماهیگیری در جهان عرب است.

منابع و قدرت امارات متحده عربی از کجا بدست آمده است؟
در ابوظبی نفت در سال 1958 کشف شد ، و دولت آن ایالت از طریق شرکت ملی نفت ابوظبی (ADNOC) دارای سهام کنترل کننده ای در تمام شرکت های تولید کننده نفت در فدراسیون کل کشور است. ابوظبی حدود 95 درصد از تولید نفت این کشور را بر عهده دارد و تولید نفت و گاز طبیعی حدود یک سوم تولید ناخالص داخلی کشور را به خود اختصاص می دهد ، هرچند که بخش نفت و گاز تنها بخش کوچکی از نیروی کار را در اختیار دارد. بزرگترین امتیازات نفتی توسط یک شرکت تابعه ADNOC که نوعی شرکت عملیاتی دریایی ابوظبی (ADMA-OPCO) است و تا حدی متعلق به سهامداران انگلیس ، فرانسه و ژاپن است ، اداره می شود. یکی از میدان های اصلی دریایی در ام الشیف واقع شده است. میدان دریایی البندوق با قطر همسایه است اما توسط شرکت ADMA-OPCO اداره می شود. یک کنسرسیوم ژاپنی  با نصب دکل دریایی در المباراز فعالیتهای دریائی این منطقه را تحت برسی و نظارت خود دارد و سایر امتیازات دریایی نیز توسط شرکت های آمریکایی  تحت کنترل و بررسی هستند . امتیازهای نفتی در مناطق خشکی توسط یک شرکت ADNOC دیگر ، که به طور نسبی متعلق به منافع آمریکایی ، فرانسوی ، ژاپنی و انگلیسی است ، سرپرستی می شود. سایر امتیازات شرکت ابوظبی برای عملیات نفتی در خشکی نیز توسط شرکت های ژاپنی هدایت و ارائه می شود.

در سال 1969 تولید و استخراج نفت در دبی آغاز شد. میادین نفتی فراساحلی در Ḥaql Fatḥ ، Fallahو Rashidوجود دارد. کشور امارات مدتهاست که علاقه مندی خود را در زمینه استخراج و تولیدات نفتی خود حفظ کرده و در سال 2007 کنترل کامل تولید نفت در خاورمیانه را در دست گرفت. دبی در اوج قدرت خود ، حدود یک ششم از کل تولید نفت این کشور را تولید می کرد. با این حال ، امارات برای تنوع بخشیدن به اقتصاد خود ، این میزان تولید را به مقدار ناچیزی کاهش داد . در سال 1974 شارجه تولید نفت را آغاز کرد. میادین دیگری که عمدتا گاز طبیعی تولید می کردند ، شش سال بعد کشف شدند . در سال 1984 تولید نفت از ساحل راس الخیمه درمنطقه ی خلیج فارس شروع به فعالیت کرد .

 بیشتر میدان ها و ذخایر گاز طبیعی در ابوظبی یافت می شود و جز بزرگترین ذخایر طبیعی در کل جهان محسوب می شود . در اواخر دهه 1990 امارات متحده عربی سرمایه گذاری زیادی را برای توسعه بخش گاز طبیعی ، هم برای صادرات به خارج از کشور و هم برای فعال کردن نیروگاه های حرارتی داخلی کشور آغاز کرده است .

از آنجا که امارات متحده عربی به فناوریهای پر انرژی مانند نمک زدایی آب دریا و  تجهیزات تهویه مطبوع متکی است و همچنین یارانه حاصل از سوخت باعث استفاده بیهوده از انرژی شده است ، یکی از بالاترین سرانه مصرف انرژی در جهان را دارست . در دهه اول قرن 21 علیرغم وجود ذخایر هیدروکربنی زیاد ، با افزایش سریع تقاضای داخلی ناشی از رشد جمعیت و صنعتی شدن کشور ، امارات را مجبور به واردات گاز طبیعی و استفاده از ذخایر نفتی با کسری از قیمت صادرات کرد.

برای حفاظت از تولیدات هیدروکربن برای نسل آینده ، فدراسیون شروع به کشف منابع دیگر انرژی داخلی کرد . در سال 2009 امارات متحده عربی با یک شرکت برق کره ای قرارداد بست تا چهار راکتور هسته ای در این کشور تا سال 2020 بسازد. ابوظبی و دبی نیز شروع به سرمایه گذاری در زمینه انرژی های تجدیدپذیر کردند. ابوظبی در سال 2013 یکی از بزرگترین نیروگاه های خورشیدی جهان را افتتاح کرد ، تاسیساتی 100 مگاواتی که می تواند برق 20000 خانه را تأمین کند.