تجارت کالا خاورمیانه و صادرات معتبر در کویت
در سال 2010 ، پارلمان برنامه توسعه پنج ساله 104 میلیارد دلاری را تصویب کرد که هدف آن ارتقای زیرساخت ها و تنوع بخشیدن به اقتصاد به دور از نفت بود. در سال 2015 ، دولت برنامه توسعه جدیدی (2015-2020) را تصویب کرد که بر اصلاحات اقتصادی و اجرای چندین پروژه بزرگ راهبردی متوقف شده تمرکز داشت که تحت برنامه قبلی اجرا نشدند. در حالی که اکثر پروژه های تأمین شده توسط دولت به کندی پیش می روند ، چندین پروژه بزرگ در سال های اخیر تسریع شده است. همه گیری کووید -19 و قیمت پایین نفت بر بودجه کویت 2020-2021 تأثیر قابل توجهی گذاشته است زیرا انتظار می رود این کشور کسری 46 میلیارد دلاری داشته باشد. بهترین وضعیت منجر به لغو یا به تعویق انداختن پروژه های زیربنایی مهم کویت مانند نیروگاه خورشیدی الدبده و به تعویق انداختن پروژه های دیگر تا اطلاع ثانوی شده است. در حال حاضر ، وزارتخانه ها مراحل اولیه را برای صدور مناقصه های مشاوره و شرکت های واجد شرایط برای آماده سازی درخواست ها/مناقصه ها در نیمه دوم سال 2021 تأیید کرده اند.
کویت بیشتر تجهیزات سرمایه ای ، غذاهای فرآوری شده ، تجهیزات تولیدی و کالاهای مصرفی خود را وارد می کند. تجارت دو طرفه محدود به چند شریک بین المللی است. تقریبا نیمی از واردات این کویت از چین ، ایالات متحده ، امارات متحده عربی، ژاپن و آلمان انجام می شود، در حالی که بیش از 50 درصد درآمد صادراتی کویت مربوط به کره جنوبی ، چین ، هند ، ژاپن ، و ایالات متحده ایالات متحده همچنان شریک تجاری استراتژیک پیشرو است. در سال 2019 ، صادرات ایالات متحده به کویت 3.17 میلیارد دلار ارزش داشت، در حالی که واردات ایالات متحده از کویت 1.41 میلیارد دلار بود که عمدتاً ناشی از فرآورده های نفتی بود. کویتی ها اغلب به ایالات متحده سفر می کنند و تقریباً 10 درصد از فارغ التحصیلان دبیرستانی کویت تحصیلات خود را در کالج ها و دانشگاه های ایالات متحده ادامه می دهند. مارکهای آمریکایی و همچنین محصولات، به دلیل شهرت با فرهنگ ایالات متحده مورد استقبال گرم قرار می گیرند.
کویت در حال توسعه چشمگیر در صنعت ساختمان است. دولت یک برنامه توسعه ملی 104 میلیارد دلاری را تصویب کرد که شامل ساخت بزرگراه ها ، ترمینال جدید فرودگاه ، بیمارستان های جدید، توسعه مسکونی جدید، محوطه جدید دانشگاه کویت ، پالایشگاه نفت جدید ، اکتشاف نفت ، پروژه های جدید نیرو و سیستم جدید راه آهن و مترو است. ساخت و ساز خصوصی و توسعه پروژه ، مانند دیگر مراکز شهری شورای همکاری خلیج فارس ، برنامه ریزی شده است و انتظار می رود در آینده پیش برود.
• خدمات بازرگانی ایالات متحده در کویت فرصت های پروژه های متعددی را که برای مدت طولانی به صورت آنلاین در حال اجرا هستند شناسایی کرده است. این پروژه ها شامل 10 میلیارد دلار پیشنهاد شده برای افزایش ظرفیت تولید برق (پروژه های B.O.T) ، سرمایه گذاری در پروژه های پاکسازی محیط زیست و همچنین فرصت های دفاعی و امنیتی است.
• بخش های سنتی واردات خودرو ، نفت و گاز ، رایانه/فناوری اطلاعات و ارتباطات ، تجهیزات مخابراتی و تجهیزات ساختمانی همچنان قوی است. کمبود امکانات بهداشتی با کیفیت بالا وجود دارد و دولت کویت زیرساخت های مراقبت های بهداشتی را در اولویت قرار می دهد. به عنوان بخشی از برنامه توسعه ملی دولت بر بهبود قابلیت های فناوری اطلاعات/امنیت سایبری و همچنین افزایش کارایی از طریق دیجیتالی شدن بخش نفت و گاز متمرکز شده است.
-
شماره تماس تاجران کویت شامل اطلاعاتی نظیر شماره تلفن، آدرس و ایمیل است که به صادرکنندگان ایرانی کمک می‌کند تا با تجار کویتی ارتباط برقرار کنند. این اطلاعات می‌تواند از طریق منابع مختلفی مانند سفارت‌خانه‌ها، اتاق‌های بازرگانی و وبسایت‌های تجاری به دست آید. شرکت در نمایشگاه‌ها و کنفرانس‌های تجاری نیز فرصتی برای شبکه‌سازی و کسب اطلاعات تماس فراهم می‌آورد. استفاده از پلتفرم‌های آنلاین مانند TradeKey و Alibaba نیز به تسهیل ارتباطات کمک می‌کند. با دسترسی به این اطلاعات، صادرکنندگان می‌توانند مذاکرات تجاری را آغاز کرده و روابط خود را با تاجران کویتی گسترش دهند.
-
کویت به عنوان یک بازار استراتژیک در خاورمیانه، فرصت‌های زیادی برای صادرات و سرمایه‌گذاری ارائه می‌دهد. این کشور با ذخایر نفتی غنی و بخش دولتی قوی، به عنوان یکی از کشورهای پیشرو در صنعت نفت شناخته می‌شود. اطلاعات تجاری شامل آداب و رسوم، مقررات و استانداردهای صادراتی است که برای تجار خارجی ضروری است. همچنین، سفرهای تجاری به کویت نیازمند آگاهی از شرایط ویزا و پروتکل‌های محلی است. با توجه به رشد پروژه‌های زیرساختی و افزایش تقاضا برای مسکن عمومی، فرصت‌های جدیدی برای سرمایه‌گذاران فراهم شده است. در نهایت، شناخت بازار و استفاده از نمایندگان محلی می‌تواند به موفقیت در تجارت در کویت کمک کند.
-
در سال 2020، کویت با صادرات 35 میلیارد دلار، عمدتاً به کشورهای حوزه خلیج فارس، به عنوان یک بازیگر کلیدی در تجارت منطقه‌ای شناخته شد. سوخت‌های معدنی و روغن‌های معدنی با سهم 89 درصد از کل صادرات، اصلی‌ترین کالاهای صادراتی این کشور بودند. در مقابل، واردات کویت به 28 میلیارد دلار رسید که نسبت به سال قبل کاهش داشت. چین و ایالات متحده به ترتیب با سهم‌های 17. 4 و 8. 5 درصد، بزرگترین تأمین‌کنندگان کالا برای کویت بودند. ساختار واردات شامل وسایل نقلیه، ماشین‌آلات الکتریکی و داروها بود. این داده‌ها نشان‌دهنده وابستگی بالای کویت به منابع انرژی و نیاز به تنوع در تأمین کالاها است.
-
برای ورود به بازار کویت، شرکت‌های آمریکایی باید نماینده محلی داشته باشند تا استراتژی بازاریابی موثری را پیاده‌سازی کنند. آشنایی با مقررات و چارچوب‌های تجاری این کشور بدون پشتیبانی محلی دشوار است. همکاری با نمایندگان معتبر که در بخش خاص خود تجربه دارند، می‌تواند به موفقیت در این بازار کمک کند. همچنین، مشاوره حقوقی و مالیاتی از متخصصان بازرگانی ضروری است. بازار کویت به شدت از مدل کسب و کار فرنچایز استقبال می‌کند و درآمد سرانه بالا و قدرت خرید قابل توجه، فرصت‌های تجاری زیادی را فراهم می‌آورد. برندهای آمریکایی به دلیل آشنایی کویتی‌ها با محصولاتشان، در این بازار مورد استقبال قرار می‌گیرند. علاوه بر بخش غذایی، خرده‌فروشی و خدمات آموزشی نیز فرصت‌های خوبی برای سرمایه‌گذاری دارند. برای موفقیت در این بازار، انعطاف‌پذیری در ارائه خدمات مطابق با فرهنگ محلی ضروری است.
-
مقررات گمرکی کویت شامل مراحل قانونی برای اسناد حمل و نقل است که می‌تواند موانع تجاری ایجاد کند. تعرفه‌های واردات به کویت 5 درصد برای اکثر کالاها تعیین شده و برخی اقلام مانند مواد غذایی و داروها معاف از عوارض هستند. واردات کالاهای ممنوع شامل گوشت خوک، مشروبات الکلی و مواد مخدر است. کویت همچنین توافقنامه ارزش‌گذاری گمرکی WTO را اجرا کرده که روش‌های مختلفی برای تعیین ارزش کالاها ارائه می‌دهد. با تصویب توافقنامه تسهیل تجارت در سال 2018، روند گمرکی ساده‌تر شده و شفافیت افزایش یافته است. این مقررات به صادرکنندگان و واردکنندگان کمک می‌کند تا با آگاهی از قوانین، تجارت خود را بهبود بخشند.
-
کویت با چالش‌های جدی در تولید محصولات کشاورزی و دامپروری مواجه است، اما از راه‌حل‌های نوآورانه برای توسعه این صنایع بهره می‌برد. دولت کویت با ارائه تسهیلات مالی و حمایت‌های فنی به این بخش‌ها کمک می‌کند. کشاورزی و دامپروری به سمت مدل‌های پایدار و بهره‌ور حرکت کرده‌اند. واردات فناوری‌های پیشرفته و همکاری با کشورهای دیگر نیز نقش مهمی در توسعه این بخش‌ها ایفا کرده است. روش‌های نوین مانند کشت عمودی و هیدروپونیک به کاهش مصرف آب و افزایش کیفیت محصولات کمک می‌کنند. در بخش دامپروری، وابستگی به واردات گوشت وجود دارد، اما برخی از سرمایه‌گذاران محلی اقدام به راه‌اندازی دامداری‌های مدرن کرده‌اند. همچنین، سرمایه‌گذاری در پرورش طیور و تولید تخم‌مرغ افزایش یافته است. با وجود محدودیت‌ها، کشاورزی پتانسیل رشد قابل توجهی دارد و بازار آن مثبت ارزیابی می‌شود.
-
کویت در سال‌های اخیر با چالش‌های اقتصادی و تجاری متعددی مواجه بوده است. برنامه توسعه پنج ساله 104 میلیارد دلاری که در سال 2010 تصویب شد، هدفش تنوع بخشی به اقتصاد و ارتقای زیرساخت‌ها بود. با این حال، تأثیرات منفی همه‌گیری کووید-19 و کاهش قیمت نفت بر بودجه کشور مشهود است. پروژه‌های زیربنایی مهمی مانند نیروگاه خورشیدی الدبده به تعویق افتاده‌اند. واردات کویت عمدتاً از چین، ایالات متحده و امارات متحده عربی انجام می‌شود و صادرات این کشور نیز به کره جنوبی و چین متمرکز است. همچنین، فرصت‌های تجاری جدیدی در زمینه‌های مختلف از جمله انرژی پاک و امنیت شناسایی شده‌اند. دولت کویت بر روی بهبود زیرساخت‌های بهداشتی و فناوری اطلاعات تمرکز دارد تا بتواند از چالش‌ها عبور کند.
-
دولت کویت با حذف بازرسی استانداردهای پیش از حمل، به همکاری با سازمان استاندارد GCC پرداخته و در حال توسعه روش‌های جدید برای ارزیابی ریسک محصولات است. این تغییرات شامل استانداردهای جدید برای کالاها و الزامات برچسب‌گذاری است که باید به زبان عربی باشد. همچنین، قوانین تجارت در کویت به سرمایه‌گذاران خارجی اجازه می‌دهد تا شرکت‌های 100 درصد خارجی تأسیس کنند، مشروط بر اینکه در زمینه‌های خاصی فعالیت نکنند. معافیت‌های مالیاتی و عوارض گمرکی برای واردات مواد و تجهیزات نیز از دیگر مشوق‌ها برای سرمایه‌گذاران است. بازاریابی محصولات عمدتاً از طریق نمایندگان محلی انجام می‌شود و شرکت‌ها باید به اهمیت روابط شخصی با مشتریان توجه کنند. تخفیف‌ها و برنامه‌های اقساط پرداخت نیز ابزارهای رایج قیمت‌گذاری در بازار هستند.
