گوهرسنگ‌های قیمتی در مصر و بین‌النهرین، نماد ثروت و قدرت.

تاریخچه گوهرسنگ‌های قیمتی در بین‌النهرین و مصر به قدمت تمدن‌های این نواحی برمی‌گردد و نقش آن‌ها در فرهنگ‌های باستانی این مناطق، به‌ویژه در هنر، مذهب و حتی تجارت، بسیار برجسته بوده است. گوهرسنگ‌ها در میان‌النهرین و مصر باستان نه تنها به‌عنوان نمادهای مذهبی و سلطنتی، بلکه به‌عنوان کالاهایی با ارزش تجاری اهمیت ویژه‌ای داشتند و در طول تاریخ باستان، تجارتی فعال پیرامون آن‌ها در این دو منطقه و همچنین در سرتاسر دنیای قدیم رواج داشت. در میان‌النهرین، به دلیل موقعیت جغرافیایی این منطقه و قرارگیری در مسیرهای تجاری مهم، گوهرسنگ‌ها از نقاط مختلف دنیا، مانند هند و آسیای مرکزی، به این منطقه وارد می‌شد. در مصر نیز، علاوه بر استخراج گوهرسنگ‌ها در معادن داخلی کشور، این سنگ‌ها به‌طور گسترده از مناطق مختلف وارد می‌شدند. این جواهرات نه تنها به‌عنوان نماد قدرت و ثروت در دربارهای سلطنتی استفاده می‌شدند، بلکه در تجارت بین‌المللی نیز نقشی مهم داشتند.

سنگ‌های قیمتی در مصر باستان نه تنها در جواهرات و زیورآلات، بلکه در مقبره‌ها و اشیاء مذهبی نیز به‌کار می‌رفتند. فیروزه (turquoise) یکی از مشهورترین سنگ‌ها در مصر باستان بود که در ساخت گردنبندها، دستبندها، و حتی در دفن فرعون‌ها به کار می‌رفت. همچنین، عقیق، سودالیت (sodalite) و ملاکیت (malachite) نیز در مصر باستان از شهرت زیادی برخوردار بودند. مصریان باستان باور داشتند که این سنگ‌ها دارای خاصیت‌های جادویی و درمانی هستند. به‌ویژه فیروزه، که به‌عنوان نمادی از زندگی و بقای فرعون‌ها، در مقبره‌های آنان و در زیورآلات مذهبی استفاده می‌شد.

در طول هزاره سوم ، سومر و اکاد در بین النهرین به شهرهایی تبدیل شدند که از نظر سیاسی بسیار فعال بودند. اگرچه جنگ منابع سایت ها را خالی می کرد، تولید طلا و جواهر در طول دوره در اوج بود.  در آشور در جنوب ، مردان و زنان هر دو زیور آلات زیادی از جمله تعویض و مهر و موم استوانه استفاده می کردند. آنها از ورقه های فلزی نازک طلایی برای ساختن گردنبندهای چند رشته ای و دستبند مچ پا استفاده می کردند و همه این جواهرات با سنگهای درخشان مانند عقیق ، لاجورد و کارلین تهیه می شدند. سنگهای قیمتی نیز تراشیده شده است، گاهی اوقات داشتن مهرهای شخصی برای مردم امکان پذیر است و گاهی فقط شامل یک نقوش زیبا مانند برگها یا مارپیچ ها بود. این جواهرات توسط مجسمه ها و همچنین مردم پوشیده می شدند، زیرا خدایان نیاز به تزئین و بزرگداشت داشتند. 

جواهرات مصری در مقبره های سومریه پیدا شده است و برخی از این قطعات قدیمی ترین جواهراتی است که تاکنون یافته شده است: دستبندهای فیروزه ای و طلایی برای یک ملکه ، روپوش طلایی با سنجاق های طلا برای یک ملکه دیگر ، فیروزه ، کارلین و لاجورد ، جواهرات مورد علاقه مصر ابراهیم از بین النهرین بود که ظهور کرد: در حدود سال 2000 قبل از میلاد ، وی برای رفتن به کنعان پذیرفت و از طریق ایمان به یهوه، دین توحیدی یهودیت متولد شد. سنت یهودی معتقد است که از پسر ابراهیم دوازده پسر یعقوب دوازده قبیله از نژاد بودند و این افراد هلال حاصلخیز را اشغال کردند: سرزمینی از جمله شام ​​، بین النهرین و مصر. مصر در اواخر عصر مفرغ بر منطقه فلسطین - نیمه دوم هزاره دوم قبل از میلاد - تسلط داشت و نشانه های مختلفی از هنر تقلیدی در حفاری های باستان شناسی در منطقه کشف شده است: نفوذ مصر از بسیاری جهات ، از جمله نقوش صنعتگران اشیا خود را تزئین می کردند.

کنعان بخشی از یک مسیر تجاری بین مصر ، قبرس و یونان بود و محصولات قابل حمل از این کشورها در طول این مسیر کشف شده است. به عنوان مثال اسکارب - یک نقوش سنتی مصری - به همراه جواهرات طلا و مهره های سنگ های قیمتی ، در دیر البله ، شهری در فلسطین باستان ، پیدا شده است. نقاشی های مصری بازدید از آسیا را نیز به تصویر می کشد، که یکی از راه هایی است که امروزه درباره جواهرات خاورمیانه می شناسیم. برخی از این تصاویر افرادی را نشان می دهد که ورقهای فویل طلا ، نقره یا برنز را به سر می بندند  و به عنوان باند دور سر می پوشند یا به عنوان گوشواره حلقه دار آویزان می کنند. گوشواره ها نیز در این نقاشی ها به سبک هایی از قبیل گلوله های خوشه ای متصل به حلقه ها ، تورم گوشواره های به شکل ماه و حتی گاهی اوقات گوشواره هایی به شکل میوه نشان داده می شوند.

یکی از شناخته‌شده‌ترین گوهرسنگ‌ها در منطقه خاورمیانه باستان، لازورد (lapis lazuli) بود که در دره‌ی بامیان افغانستان استخراج می‌شد و از اهمیت زیادی برخوردار بود. این سنگ به‌ویژه در سدر و تاج‌های سلطنتی و همچنین در ساخت نقوش و مهرهای سلطنتی به کار می‌رفت. همچنین، کارنلیان (carnelian) و عقیق (agate) از جمله سنگ‌هایی بودند که در ساخت جواهرات و همچنین در مهرهای دولتی در دوران سومری، بابلی و آشوری کاربرد داشتند. این سنگ‌ها نه تنها زیبایی ویژه‌ای داشتند، بلکه به‌عنوان نمادی از قدرت و شکوه سلطنتی نیز شناخته می‌شدند.