حمل کالا در یمن با استفاده از بنادر و جاده‌ها
تا دهه 1960 عملاً هیچ جاده ای در هیچ جای یمن به جز شهر عدن وجود نداشت. اولین راه از این راهها و جاده ها در شمال کشور به عنوان بخشی از حمایت ها و کمک های خارجی توسط چین، ایالات متحده و اتحاد جماهیر شوروی ساخته شد. این اولین جاده ها - یعنی یکی از الحدیده به صنعا و یکی از موکا (المخها) به صنعا از طریق تعزی - نشان دهنده شاهکارهای مهندسی در آن زمان بوده است. آنها زمان حمل و نقل بین شهرهای مختلف را از روزها به چند ساعت کاهش دادند و انفجاری از ترافیک وسائل نقلیه و تجارت درون دولتی را به راه انداختند. از آن زمان، بسیاری از جاده‌های ابتدایی سابق در شمال و جنوب آسفالت شده‌اند و درخواست‌هایی برای بهبود و اصلاح سایر مسیرهای مشابه توسط شهرهای کوچک و روستاهای متعدد مطرح شده است. اگرچه در حال حاضر همه شهرها توسط جاده‌هایی با آب و هوای مختلف در اختیار عموم قرار دارد، همچنین مسیرهای هزاران مایلی وجود دارد که فقط با وسایل نقلیه همه‌جانبه قابل عبور هستند. این مسیرها که از اواسط دهه 1970 با سرعتی شتابان ساخته شده‌اند، نوعی مسیر خروجی برای کالاهای تولید محلی به منظور فروش آنها و دسترسی آسان‌تر به محصولات مصرفی فراهم کرده‌اند. پایتخت‌های سابق عدن و صنعا همچنان بعنوان قطب‌های ارتباطی بین مناطق جنوبی و شمالی یمن باقی مانده‌اند و رفت و آمد بین اکثر شهرها جز از طریق این مراکز امکان‌پذیر نیست.
اکنون بنادر عدن و الحدیده تقریباً تمام ترافیک دریایی یمن را اداره می کنند. اگرچه امروزه بندر الحدیده به خوبی تجهیز شده است، اما دوره‌هایی از ازدحام رفت و آمد را بطور جدی تجربه کرده است. در دوره سوسیالیستی از امکانات گسترده بندر عدن بخوبی استفاده نشد. با اتحاد و ارتقاء عمده بندر و تأسیسات تولیدی که در اواخر قرن بیستم آغاز شد (از جمله افتتاح منطقه آزاد صنعتی در سال 1991 و افتتاح بندر کانتینری در سال 1999)، عدن - که ارتباطات جاده ای خوبی دارد- توانایی اداره بیشتر تجارت بین المللی کشور را خواهد داشت. در اواخر قرن بیستم سایر بنادر یمن، به ویژه موکا که عمدتاً توسط کشتی‌های کوچک و برای حمل و نقل ساحلی استفاده میشود و بندر المکلا که برای قاچاق مورد استفاده قرار می‌گرفتند، برنامه‌هایی را برای احیای مجدد آغاز کردند. در حالی که موکا اکثرا برنامه های توسعه خود را پس از اتحاد یمن لغو کرد، در اوایل قرن بیست و یکم المکلا در برنامه توسعه ای قرار گرفت که برای توسعه زیرساخت های سه شهر بندری یمن طراحی شده بود.
خطوط هوایی دولتی کشور یمن برای سفر به هر کشور دیگر مورد استفاده قرار گرفته و در واقع راه اصلی حمل و نقل به جهان خارج را برای مسافران، همچنین برای حمل و انتقال بسته های پستی و بارهای سبک فراهم کرده است . هر دو شرکت هواپیمایی، به ویژه شرکت هواپیمایی در جنوب کشور، سفر و حمل و نقل داخلی بین شهرها و شهرهای بزرگ یمن را بسیار تسهیل کردند. سرانجام نزدیک به یک دهه پس از اتحاد یمن این دو خط هوایی با یکدیگر ادغام شدند. امروزه، خطوط هوائی یمن (یمن ایرویز) خدمات منظمی را به تعداد زیادی از کشورهای منطقه دریای سرخ و بیشتر کشورهای عربی ارائه می دهد. همچنین به تعداد روز شماری در مراکز حمل و نقل اروپایی شعب فراوانی را ایجاد کرده است. فرودگاه های اصلی عدن، صنعا و الحدیده هستند. تعدادی فرودگاه کوچک دیگر نیز در شهرهای دیگر وجود دارد.
-
تولید ناخالص داخلی یمن در سال 2019 به 29. 9 میلیارد دلار رسید و با جمعیتی حدود 32 میلیون نفر، رشد 2. 1 درصدی را تجربه کرد. یمن در آن سال به عنوان شریک تجاری ایالات متحده با 275 میلیون دلار تجارت کالا شناخته شد. این کشور به شدت به منابع طبیعی خود، به ویژه نفت و گاز وابسته است، اما جنگ داخلی و بی‌ثباتی سیاسی باعث کاهش شدید تولید و صادرات این منابع شده است. کشاورزی نیز با چالش‌های جدی مواجه است. وضعیت اقتصادی یمن بحرانی است و تورم بالا و بیکاری گسترده معیشت مردم را تحت تأثیر قرار داده است. سازمان‌های بین‌المللی هشدار داده‌اند که یمن در آستانه یک فاجعه انسانی قرار دارد و نیازمند حمایت جهانی برای بازسازی اقتصاد خود است. ساختارهای اقتصادی دولت در آستانه فروپاشی قرار دارند و بیش از 80 درصد جمعیت به کمک‌های بشردوستانه نیاز دارند.
-
یمن، واقع در جنوب غربی شبه جزیره عربستان، به دلیل موقعیت جغرافیایی استراتژیک خود در تقاطع مسیرهای تجاری باستانی و مدرن، اهمیت ویژه‌ای دارد. این کشور دارای تنوع اقلیمی و زبانی است که نمایانگر تاریخ غنی فرهنگی آن می‌باشد. اکثریت مردم یمن مسلمان هستند و دو مذهب اصلی اهل تسنن و تشیع در این کشور وجود دارد. یمن به عنوان فقیرترین کشور خاورمیانه با چالش‌های اقتصادی جدی مواجه است، از جمله نرخ بالای بیکاری و فساد. با وجود این مشکلات، یمن همچنان به عنوان یک مرکز تجاری مهم در منطقه شناخته میشود. تاریخچه تجاری یمن به دوران باستان برمی‌گردد که کالاهای ارزشمندی مانند کندر و مرمر از این منطقه صادر می‌شدند. همچنین، زبان عربی با لهجه‌های مختلف در این کشور صحبت میشود که نشان‌دهنده تنوع فرهنگی آن است.
-
یمن به عنوان یک کشور با اقتصاد وابسته به صادرات نفت، با چالش‌های متعددی در زمینه تجارت و واردات مواجه است. ترکیه، تایلند، مالزی و امارات متحده عربی از جمله کشورهای اصلی واردکننده به یمن هستند. این کشور عمدتاً غلات، مواد غذایی و ماشین‌آلات را وارد می‌کند. در عوض، صادرات یمن شامل نفت خام، طلا و اقلام غذایی است. بخش خدمات در یمن حدود یک چهارم جمعیت را استخدام می‌کند و تقریباً دو پنجم تولید ناخالص داخلی را تشکیل می‌دهد. با این حال، بخش گردشگری به دلیل زیرساخت‌های ناکافی و بی‌ثباتی سیاسی در وضعیت ضعیفی قرار دارد. همچنین، بیکاری بالای 30 درصد و وجود کار کودکان در کشاورزی از دیگر مشکلات اقتصادی یمن است. درآمد سرانه سالانه این کشور 2213 دلار است که نشان‌دهنده وضعیت اقتصادی پایین آن است.
بیشتر مشاغل در یمن در بخش غیررسمی قرار دارند که حدود 73. 2 درصد از نیروی کار را شامل میشود.
-
یمن به دلیل جنگ داخلی و بی‌ثباتی، مقررات گمرکی و ارزی پیچیده‌ای دارد. واردات و صادرات کالا تحت نظارت شدید گمرکی قرار دارد و واردکنندگان باید مدارک لازم را ارائه دهند. برخی کالاها نیازمند مجوزهای ویژه هستند. تعرفه‌های گمرکی بسته به نوع کالا متفاوت است و در سال‌های اخیر، کنترل دولت مرکزی کاهش یافته است. این امر منجر به اجرای مقررات توسط گروه‌های محلی شده که ممکن است هزینه‌ها و تأخیرهایی را به همراه داشته باشد. همچنین، واردات برخی اقلام مانند سلاح، مواد مخدر و محصولات با منشاء اسرائیلی ممنوع است. در مورد ارز، ساکنان می‌توانند حداکثر 2000 ریال یمن وارد کنند، در حالی که برای افراد غیر مقیم این مقدار ممنوع است. مسافران باید مبالغ بالای 3000 دلار را اعلام کنند.
محدودیت‌های ارزی و کاهش ارزش ریال یمن باعث شده تا واردکنندگان مجبور به تأمین ارز از طریق بانک مرکزی شوند که فرآیندی زمان‌بر است. مالیات فرودگاهی نیز ممکن است در هنگام ورود یا خروج از مسافران دریافت شود.
-
سیستم حمل و نقل در یمن از دهه 1960 به طور قابل توجهی توسعه یافته است. جاده‌های اولیه که با کمک‌های خارجی ساخته شدند، زمان حمل و نقل را به شدت کاهش دادند و باعث رونق تجارت داخلی شدند. امروزه، اکثر شهرها به جاده‌ها متصل هستند، اما برخی مسیرها هنوز نیاز به وسایل نقلیه خاص دارند. بندرهای عدن و الحدیده به عنوان مراکز اصلی ترافیک دریایی عمل می‌کنند، در حالی که بندر عدن با امکانات مدرن خود توانایی مدیریت بیشتر تجارت بین‌المللی را دارد. همچنین، خطوط هوایی یمن خدمات منظمی به کشورهای منطقه ارائه می‌دهند و فرودگاه‌های اصلی در عدن، صنعا و الحدیده قرار دارند. این تحولات زیرساختی نه تنها بر تجارت داخلی تأثیر گذاشته بلکه امکان دسترسی به بازارهای بین‌المللی را نیز فراهم کرده است.
-
یمن در سال 2019 به عنوان صد و بیست و سومین بازار صادرات کالا به ایالات متحده شناخته شد. صادرات ایالات متحده به یمن در این سال به 270 میلیون دلار رسید که نسبت به سال قبل 41. 1 درصد افزایش داشت. عمده‌ترین اقلام صادراتی شامل غلات، روغن‌های گیاهی و سایر محصولات ویژه بودند. در مقابل، واردات یمن از ایالات متحده تنها 5 میلیون دلار بود که نسبت به سال 2018 افزایش قابل توجهی داشت. قهوه، چای و ادویه از جمله محصولات اصلی وارداتی یمن بودند. تراز تجاری بین دو کشور نشان‌دهنده مازاد تجاری 265 میلیون دلاری برای ایالات متحده است. همچنین، یمن با کشورهای مختلفی مانند امارات متحده عربی و چین در زمینه واردات همکاری دارد. ممنوعیت‌های وارداتی شامل عتیقه‌جات، مواد شیمیایی و کالاهای خطرناک میشود که باید در نظر گرفته شوند.
-
ذخایر معدنی یمن شامل مرمر، سنگ آهک و مواد معدنی دیگر می‌تواند به توسعه صنایع مختلف کمک کند. این کشور با پتانسیل بالای تولید سیمان، شیشه و سرامیک، و رنگ، فرصت‌های زیادی برای سرمایه‌گذاری دارد. وجود سنگ‌های ساختمانی با کیفیت بالا و تقاضای رو به رشد برای بازسازی بناها نشان‌دهنده نیاز بازار است. یمن به عنوان یک کشور کم درآمد با چالش‌های اقتصادی، به ذخایر نفتی وابسته است اما در عین حال فرصت‌هایی برای توسعه گردشگری و صنایع دیگر نیز دارد. دولت یمن در تلاش است تا با همکاری بخش خصوصی، فضای کسب و کار را بهبود بخشد و انگیزه‌هایی برای سرمایه‌گذاران بین‌المللی فراهم کند.
