اقتصاد و تجارت پاکستان

تجارت کالا خاورمیانه و بازار B2B آسیا در پاکستان

پاکستان پس از چند مرحله بررسی و تجدید نظر در مورد ساختار اقتصادی اش، در حال حاضر ‏دارای اقتصادی مختلط است‎ ‎که در آن شرکت های دولتی بخش بزرگی از تولید ناخالص داخلی ‏را تشکیل می دهند‎. این کشور‎ ‎در طی شکل گیری خود ، چندین مدل الگوی اقتصادی را ‏آزمایش کرده است‎. ‎در ابتدا ، اقتصاد پاکستان تا حد زیادی بر مبنای مشاغل خصوصی استوار ‏بود ، اما از اوایل دهه 1970 بخشهای قابل توجهی از کارهای خدماتی از جمله امور مالی ‏، تولید‎ ‎و حمل و نقل ملی شدند . تغییرات بیشتر در دهه 1980 تحت دولت نظامی ضیاء الحق‎ ‎‏ ‏ایجاد شد و ‏‎ ‎به طور خاص نوعی اقتصاد \"اسلامی\"، معرفی شد که اقدامات ممنوعه توسط ‏شرع(حقوق مسلمانان) ( برای مثال سود وام) ( یا ربا‏‎RIBA ‎) و اعمال مذهبی سنتی از جمله ‏پرداخت  زکات ( دهم) و شوش عشر (مالیات بر زمین ) را اجباری اعلام کرد. اگرچه بخشهایی از ‏اقتصاد اسلامی هنوز هم در جای خود باقی مانده است اما دولت در دهه 1990 شروع به ‏خصوصی سازی - به طور کلی یا جزئی - در بخشهای بزرگی از اقتصاد ملی کرد. ‎

اقتصاد پاکستان، که در زمان استقلال این کشور عمدتا کشاورزی بود ،  امروزه بسیار متنوع شده ‏است‎. ‎کشاورزی ، اکنون دیگر بزرگترین بخش نیست و تقریباً یک پنجم  بخش تولید ناخالص ‏داخلی را تشکیل می دهد ، در حالی که بخش تولید تنها حدود یک ششم آن را تأمین می ‏کند. تجارت و خدمات، که ترکیبی از بزرگترین  تشکل و جزء ای از اقتصاد است ، بطور قابل ‏توجهی افزایش یافته است‎. ‎از نظر ساختار اقتصادی ، پاکستان بیشتر به کشورهای با درآمد ‏متوسط شرق و جنوب شرقی آسیا‎ ‎شباهت دارد تا کشورهای فقیرتر شبه قاره هند‎. ‎عملکرد ‏اقتصادی این کشور با بسیاری از دیگر کشورهای در حال توسعه سازگارتر است‎. ‎پاکستان از ‏زمان استقلال ، نرخ رشد سالیانه پایدار و نسبتاً ثابتی را حفظ کرده است‎.‎

تجارت به یکی از بخشهای اصلی اقتصاد پاکستان تبدیل شده است و بخش قابل توجهی از ‏نیروی کار را به خود اختصاص داده است‎. ‎اگرچه روند افزایش میزان صادرات وجود داشته است ، ‏اما این کشور با کسری تجاری مزمن سالانه ای روبرو بوده و اغلب واردات  از صادرات پیشی ‏گرفته است‎. ‎در طول سالها ، تحولات و تغییراتی مهم در ترکیب تجارت خارجی‎ .‎ایجاد شده ‏است. ‏‎ ‎به طور خاص ، در حالی که نسبت کل صادرات کالاهای اولیه ، از جمله پنبه‎ ‎خام کاهش ‏یافته است ، سهم تولیدکنندگان بسیار افزایش یافته است‎. ‎اما بخش عمده ای از محصولات ‏تولیدی که وارد تجارت صادراتی می شوند ، از محصولات پنبه تشکیل شده است ، به طوری که ‏پاکستان مانند همیشه به محصولات نقدی پیشرو خود وابسته است‎. ‎سایر تولیدات صادر شده ‏بیشتر از صنایع مبتنی بر کشاورزی مانند چرم و کالاهای چرمی و فرش هستند‎. ‎صادرات برنج ‏و فرآورده های نفتی‎ ‎نیز مهم است‎. ‎حرکت به سمت صادرات محصولات کشاورزی تولید شده ، ‏که دارای ارزش افزوده بالاتری نسبت به کالاهای اولیه هستند ، توسط دولت مورد تشویق قرار ‏گرفته است. ‏‎ ‎کسری تجاری و کمبود ارز باعث شده است که دولت واردات را محدود کرده و ‏مشوق های مالی برای ارتقای تجارت صادراتی خود ایجاد کند‎. ‎واردات عمده شامل ماشین آلات ‏، مواد شیمیایی و محصولات شیمیایی ، نفت خام‎ ‎، نفت‎ ‎تصفیه شده ، مواد غذایی و روغن های ‏خوراکی و وسایل نقلیه موتوری است‎. ‎مهمترین شرکای تجاری پاکستان ایالات متحده‎ ‎، امارات ‏متحده عربی‎ ‎، عربستان سعودی‎ ‎، افغانستان‎ ‎و چین هستند‎ . ‎