جفرافیا و گستردگی پاکستان

مناظر طبیعی پاکستان: تجارت کالا خاورمیانه و زنجیره تأمین آسیا

کشور‎ ‎پاکستان با ‏داشتن جمعیتی عمدتا هندی‎ ‎و ایرانی زبان، از لحاظ تاریخی و فرهنگی با همسایگان ‏خود ایران‎‎، افغانستان‎ ‎و هند در ارتباط است. در سال 1947‏‎  ‎از زمانی که پاکستان و هند به ‏استقلال رسیدند، پاکستان به دلیل جمعیت زیاد مسلمانان خود، از همسایه بزرگتر خود ‏هندوستان از سمت جنوب شرقی جدا شده است (برخلاف تسلط هندوها در هند). پاکستان در ‏طی سالهای متمادی برای دستیابی به ثبات سیاسی و توسعه‎ ‎‏ اجتماعی پایدار تلاش بسیاری ‏کرده است. ‎پایتخت پاکستان اسلام آباد‎، در دامنه هیمالیا ‏‎ ‎در قسمت شمالی کشور ، و ‏بزرگترین شهر آن کراچی در جنوب کشور مجاور ساحل دریای عرب است.‏‎ ‎

پاکستان  تنوعی‎ ‎غنی از مناظر را داراست، این مناظر از شمال غربی شروع می شوند، از پامیر سر ‏به‎ ‎فلک کشیده تا محدوده قراقروم که‎ ‎از طریق هزاران رشته کوه احاطه شده، همچنین مجموعه ‏ای از دره ها و فلات های غیر قابل عبور که تا سطوح  مساوی‎ ‎دشتهای حاصل خیز رودخانه سند ‏امتداد یافته‎ ، این رودخانه از جنوب به دریای عرب سرازیر می شود‎. ‎این مناظر بخشی از جاده ‏ابریشم‎ ‎باستانی و گذر خیبر را تشکیل میدهند،‎ ‎گذرگاهی معروف که تأثیرات شگرفی را بر شبه ‏قاره جدا شده هندوستان گذاشته است‎.‎‏ قله های بلندی مانند ‏نانگا پاربات‎ ‎، در ‏منطقه کشمیر (تحت کنترل پاکستان‎ ‎‏)، جذابیت چالش برانگیزی را برای کوه نوردان ایجاد ‏کرده است. در امتداد رودخانه سند، رودخانه های کشور، منطقه ی باستانی موهنجو-دارو‎ ‎یکی ‏از مهدهای تمدن این کشور را تشکیل داده اند .‏

پاکستان از غرب به ایران‎ ‎، از شمال و شمال غربی  به افغانستان‎ ‎، از شمال شرقی به چین‎ ‎و از ‏شرق و جنوب شرقی به هند‎ ‎محدود می شود و‎ ‎ساحل دریای عرب‎ ‎مرز جنوبی آن را تشکیل می ‏دهد. ‎ از سال 1947 ، منطقه کشمیر ، در امتداد هیمالیا غربی‎ ‎مورد مناقشه قرار گرفته و پاکستان ، ‏هند و چین هر یک بخش هایی از این سرزمین را تحت کنترل دارند‎. ‎بخشی از قلمرو تحت ‏کنترل پاکستان شامل‎ ‎منطقه به اصطلاح آزاد کشمیر ( \" کشمیر آزاد\") است-با این وجود ‏پاکستان این بخش  را یک دولت مستقل می داند و مرکز آن را مظفرآباد قرار داده است‎. ‎بقیه ‏کشمیر تحت کنترل پاکستان شامل ‏Gilgit ‎و‎ Baltistan ‎است که پس از سال 2009 به ‏طور مشترک با نام‎ Gilgit-Baltistan ‎‏(مناطق شمالی سابق) شناخته می شوند.‏‎   

خشکی فراگیرترین‎ ‎جنبه آب و هوایی پاکستان است و طبیعت قاره ای آن را می توان در دمای ‏خیلی سرد وگرم مشاهده کرد‎. پاکستان در مرز سیستم آب و هوائی موسمی (یعنی مرطوب و خشک) واقع ‏شده است‎. ‎بارش ها در سراسر کشور به طور کلی نامنظم و حجم آن بسیار متغیر است. ‎‏ ‏بادهای‎ ‎بارانی و باران های موسمی‎ ‎، که مقادیر دقیق آنها سال به سال نسبت به یکدیگر متفاوت ‏است، به صورت انفجارهای متناوب‎ ‎می وزند و بیشتر میزان رطوبت را در تابستان به همراه ‏دارند. ‎‏ طوفان های گرمسیری از سمت دریای عرب‎ ‎بارشهای متناوبی را در مناطق ساحلی ایجاد ‏می کنند، همچنین  از نظر ماهیت نیز متغیر هستند‎.‎

نوع اقلیم کشور پاکستان با تغییرات شدید دما، هم به‌صورت فصلی و هم روزانه مشخص ‏می‌شود. ‎‏ آب و هوا در ارتفاعات شمالی کوههای بلند سرد و پوشیده از برف  تغییر می ‏کند‎. دما در فلات بلوچستان تا حدودی بالاتر از بقیه ی مناطق است‎. ‎در امتداد نوار ‏ساحلی ، آب و هوا توسط نسیم دریا تغییر می کند‎. ‎‏ در بقیه مناطق کشور ، دما ‏درفصل تابستان به حداکثرمیزان خود در سال می رسد‎. ‎ میانگین دما در ماه ژوئن ‏‏100 درجه فارنهایت (38 درجه سانتی گراد) در دشت ها است، جایی که بیشترین دما می تواند از 117 درجه فارنهایت (47 درجه سانتی گراد) فراتر رود. مرکز‎ Jacobabad ‎، ‏در مستندات خود ، بالاترین دما را در پاکستان ، 127 درجه فارنهایت (53 درجه سانتی گراد) ‏ثبت کرده است‎. ‎در فصل تابستان ، در طول روز  بادهای گرمی به نام ‏loo ‎‏ در دشت ها ‏می وزد‎.

‎‏ درختان برای جلوگیری از از دست دادن بیش از حد رطوبت ، برگهای خود را می ‏ریزند‎. ‎گاهی اوقات هوای گرم و خشک توسط طوفان های پر گرد و غبار و رعد و برق که به طور ‏موقت دما را کاهش می دهند ، شکسته می شود. در کشور پاکستان تابستانها عصرهای خنکی ‏داردو تغییرات روزانه دما ممکن است تا 20 الی 30 درجه فارنهایت (11 تا 17 درجه سانتی ‏گراد) متغییر باشد. در مقابل زمستان های پاکستان هوای سردی دارد و حداقل دمای متوسط  ‏در ماه ژانویه حدود 40 درجه فارنهایت (4 درجه سانتیگراد) است. ‎